मी आता जाणार आहे : जीवन आनंदगावकर

मी आता जाणार आहे सोडून सार्या लौकिका
शोधण्याला श्रेय माझे , वेळ गेला हा फूका !
आलो येथे मी कशाला हेच मजला नाठवे
जन्मजन्मांतरीचे शाप हे, पुन्हा मज भोवती का?

सोबतीने तुमच्या मारल्या रेघा, शोधल्या दाही दिशा
गावले काहीच नाही चिवडल्या नुसत्या आशा !
प्राक्तनाच्या गावात या, दैव माझे विखरून गेले
सांजवेळी बहरलेली केव्हाच विरली ती नशा!

रोज आता आठवणींचे पंख, मी तोडीत जातो
पायवाटेवर विखरून पडली ती पहा माझी दशा!
कैद माझी भोगतो, या पेशीपेशीतून माझ्या
दगड घेऊन माझ्या आता मागे तुम्ही लागू नका!

दिली असतील वचने कधी, ती मला संपवून गेली
फास माझ्या गळ्यातला तो उगा हलवू नका!

मी आता जाणार आहे सोडून साऱ्या लौकिका! !

कविता जीवन आनंदगावकर